-
1 voco
vŏco, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] appeler, prononcer le nom (de qqn); adresser la parole (à qqn), interpeller; donner un nom, nommer. - quis vocat? quis nominat me? Plaut. Curc. 2, 3, 25: qui m'appelle? qui prononce mon nom? - casus vocandi, Varr.: le vocatif. - qui vocare (= vocaris)? Ter.: comment t'appelles-tu? - ego vocor Lyconides, Plaut. Aul.: je m'appelle Lyconide. - qui idem vocatur? Quint.: qui porte le même nom? - patrio vocat de nomine mensem, Ov.: il donne au mois le nom de son père. - vocantur de fluvio, Cato.: ils tirent leur nom du fleuve... - avec double acc. - timidas vocat una sorores Aglauros, Ov. M. 2: seule Aglauros qualifie ses soeurs de timides. - urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit, Just.: Il appela la cité Antioche, du nom de son père Antiochus. - aliquem hostem atque parricidam vocare, Sall.: traiter qqn d'ennemi public et de parricide. [st1]2 [-] appeler (pour faire venir), mander, faire venir, convoquer; faire venir, amener, citer (en justice). - vocare aliquem nutu vocibusque, Caes.: appeler qqn du geste et de la voix. - Dumnorigem ad se vocat, Caes. B. G. 1, 20: il fait appeler Dumnorix. - vocare ad consilium (vocare in concionem): convoquer à une assemblée. - vocare ad arma, Caes.: appeler aux armes. - vocare senatum: convoquer le sénat, réunir le sénat. - vocare in jus (in judicium, ad judicium, ad judicem, in rostra): appeler en justice, citer en justice. [st1]3 [-] défier, provoquer. - vocare hostes (in certamina): provoquer les ennemis, défier les ennemis. - vocare offensas arrogantiā, Tac.: provoquer les haines par son arrogance. [st1]4 [-] inviter, appeler, engager, exciter, exhorter. - Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato, Plaut. Stich.: Pa. je vais dîner seul, chez moi? Ge. Non, (tu ne seras) pas seul: invite-moi. - si quis esum me vocat, Plaut. Stich.: si l'on m'invite à dîner. - bene vocas! verum vocata res est, Plaut. Curc.: merci de ton invitation; mais je suis engagé. - vocata est opera nunc quidem, Plaut. Stich.: je suis déjà invité (je suis engagé). - vocare aliquem ad vitam, Cic.: exhorter qqn à vivre. - nox vocat ad quietem, Liv.: la nuit invite au repos. - vocare imbrem votis, Virg.: appeler la pluie de ses voeux. [st1]5 [-] invoquer, prier, adresser des voeux à, implorer. - vocare deos voce, Virg.: invoquer les dieux. - vocare sidera: invoquer les astres. - fontisque fluviosque voco, Virg. En. 12: j'invoque les fontaines et les fleuves. - vocare divos in vota, Virg. En. 5, 234: appeler les dieux à réaliser ses voeux. - vocare deos in verba, Ov.: prendre le ciel à témoin de ses paroles. [st1]6 [-] mettre dans (une certaine situation), amener à, réduire à. - vocare aliquid in dubium, Cic.: mettre qqch en doute. - vocare aliquem in invidiam: amener qqn à être détesté, rendre qqn odieux, faire haïr qqn. - vocari in controversiam, Cic.: être l'objet d'un débat, être contestable. - vocare in crimen: accuser, incriminer. - vocare carmina in crimen, Ov.: incriminer des vers. - vocare verba sub judicium, Ov.: soumettre les mots à la critique. - vocare in partem praedae, Liv.: appeler à partager le butin. - même sens avec hendiadys - vocare in partem praedamque, Virg.: appeler à partager le butin. - vocare in luctum, Cic.: plonger dans le deuil. - vocare rem ad senatum, Tac.: déférer une affaire au sénat. - huc vocari potest quidquid..., Quint.: on peut rattacher à cela tout ce qui... - me ad Democritum vocas, Cic.: tu me renvoies à Démocrite.* * *vŏco, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] appeler, prononcer le nom (de qqn); adresser la parole (à qqn), interpeller; donner un nom, nommer. - quis vocat? quis nominat me? Plaut. Curc. 2, 3, 25: qui m'appelle? qui prononce mon nom? - casus vocandi, Varr.: le vocatif. - qui vocare (= vocaris)? Ter.: comment t'appelles-tu? - ego vocor Lyconides, Plaut. Aul.: je m'appelle Lyconide. - qui idem vocatur? Quint.: qui porte le même nom? - patrio vocat de nomine mensem, Ov.: il donne au mois le nom de son père. - vocantur de fluvio, Cato.: ils tirent leur nom du fleuve... - avec double acc. - timidas vocat una sorores Aglauros, Ov. M. 2: seule Aglauros qualifie ses soeurs de timides. - urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit, Just.: Il appela la cité Antioche, du nom de son père Antiochus. - aliquem hostem atque parricidam vocare, Sall.: traiter qqn d'ennemi public et de parricide. [st1]2 [-] appeler (pour faire venir), mander, faire venir, convoquer; faire venir, amener, citer (en justice). - vocare aliquem nutu vocibusque, Caes.: appeler qqn du geste et de la voix. - Dumnorigem ad se vocat, Caes. B. G. 1, 20: il fait appeler Dumnorix. - vocare ad consilium (vocare in concionem): convoquer à une assemblée. - vocare ad arma, Caes.: appeler aux armes. - vocare senatum: convoquer le sénat, réunir le sénat. - vocare in jus (in judicium, ad judicium, ad judicem, in rostra): appeler en justice, citer en justice. [st1]3 [-] défier, provoquer. - vocare hostes (in certamina): provoquer les ennemis, défier les ennemis. - vocare offensas arrogantiā, Tac.: provoquer les haines par son arrogance. [st1]4 [-] inviter, appeler, engager, exciter, exhorter. - Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato, Plaut. Stich.: Pa. je vais dîner seul, chez moi? Ge. Non, (tu ne seras) pas seul: invite-moi. - si quis esum me vocat, Plaut. Stich.: si l'on m'invite à dîner. - bene vocas! verum vocata res est, Plaut. Curc.: merci de ton invitation; mais je suis engagé. - vocata est opera nunc quidem, Plaut. Stich.: je suis déjà invité (je suis engagé). - vocare aliquem ad vitam, Cic.: exhorter qqn à vivre. - nox vocat ad quietem, Liv.: la nuit invite au repos. - vocare imbrem votis, Virg.: appeler la pluie de ses voeux. [st1]5 [-] invoquer, prier, adresser des voeux à, implorer. - vocare deos voce, Virg.: invoquer les dieux. - vocare sidera: invoquer les astres. - fontisque fluviosque voco, Virg. En. 12: j'invoque les fontaines et les fleuves. - vocare divos in vota, Virg. En. 5, 234: appeler les dieux à réaliser ses voeux. - vocare deos in verba, Ov.: prendre le ciel à témoin de ses paroles. [st1]6 [-] mettre dans (une certaine situation), amener à, réduire à. - vocare aliquid in dubium, Cic.: mettre qqch en doute. - vocare aliquem in invidiam: amener qqn à être détesté, rendre qqn odieux, faire haïr qqn. - vocari in controversiam, Cic.: être l'objet d'un débat, être contestable. - vocare in crimen: accuser, incriminer. - vocare carmina in crimen, Ov.: incriminer des vers. - vocare verba sub judicium, Ov.: soumettre les mots à la critique. - vocare in partem praedae, Liv.: appeler à partager le butin. - même sens avec hendiadys - vocare in partem praedamque, Virg.: appeler à partager le butin. - vocare in luctum, Cic.: plonger dans le deuil. - vocare rem ad senatum, Tac.: déférer une affaire au sénat. - huc vocari potest quidquid..., Quint.: on peut rattacher à cela tout ce qui... - me ad Democritum vocas, Cic.: tu me renvoies à Démocrite.* * *Voco, vocas, vocare. Appeler, Hucher.\Vocare ad coenam. Cic. Semondre à soupper.\Ad nuptias vocare. Terent. Semondre aux nopces.\Vin'vocem huc ad te? Plaut. Veuls tu que je t'appelle?\Voca illum verbis meis. Plaut. Di luy que je l'appelle.\Vocaueras me in hunc diem. Plaut. Tu m'avois faict dire que je vinse aujourd'huy.\Vocare clamore suos. Virgil. Hucher à haulte voix.\Vocare clamoribus hostem. Virgil. Le deffier, L'appeler au combat.\Vocare clamore Deum. Virgil. Le reclamer, L'invoquer.\Nomine aliquem vocare. Virgil. L'appeler par son nom.\Votis vocari. Virgilius. Estre invoqué et reclamé par veux et prieres.\Deos vocare auxilio. Virgil. Requerir et invoquer ou reclamer Dieu à son aide.\Vocat pluuiam cornix. Virgil. Elle demande la pluye, ou signifie par son cri qu'il pleuvera.\Me ad Democritum vocas. Cic. Tu m'allegues Democrite, et veuls que je luy croye.\Ad calculos aliquem vocare. Liu. Requerir qu'il rende conte des mises et receptes. Vide CALCVLVS.\Ad computationem vocare. Plin. iunior. Demander conte avec aucun.\In concionem vocare. Cic. Donner assignation par devant le peuple pour se venir defendre par devant luy.\Cur autem per te inimicum paternum, in consilium vocauit? Cic. Pourquoy te feist il du nombre de ses Conseillers et assesseurs?\In contemplationem vocari. Plin. Estre contemplé et consideré diligemment.\Reliqui temporis spatium in contentionem vocatur. Cic. On l'accuse pour le regard du temps qui s'ensuit apres.\In crimen vocare. Cic. Blasmer et reprendre aucun.\In culpam vocari. Quintil. Estre blasmé et reprins.\In disceptationem et controuersiam vocari. Cic. Estre mis en controversie.\In discrimen vocare. Cic. Mettre en danger.\In discrimen vocari de vita et gloria. Cic. Venir en danger de sa vie et de son honneur.\In dubium vocare. Cic. Mettre en doubte.\Ad exemplar alterius vocare aliquem. Plin. iunior. Demander à aucun qu'il prenne patron sur un autre, et qu'il face comme luy.\Ad exitium et vastitatem vocare. Cicero. Destruire, Mener à perdition.\In simulationem probrorum vocare. Cic. Controuver aucunes meschancetez sur quelqu'un, et l'en accuser.\In inuidiam aliquid vocare. Cic. Vouloir faire trouver mauvais quelque chose.\Ex ea die ad hanc diem, quae fecisti, in iudicium voco. Cicero. Je me plains et demande à avoir raison de ce que tu as faict depuis, etc.\Auaritiam in crimen et in iudicium voco. Cic. J'accuse ton avarice.\Ad libertatem seruos vocare. Liu. Leur donner liberté.\In disquisitionem vocare rem aliquam. Sueton. En demander aux assistants. B.\In locum mortui vocare. Cic. Mettre en la place d'un autre.\In luctum vocare. Cic. Mettre en tristesse et dueil.\In medium vocare. Cic. Mettre en avant quelque affaire.\In odium vocare. Cic. Mettre aucun en la male grace des gents.\In partem vocare. Cic. Pour avoir part à quelque chose.\In periculum vocare. Plin. iunior. Mettre en danger.\Ad procurationem rei alicuius vocari sermone plebis. Cic. Estre invité et semons à prendre quelque charge.\In spem vocare. Cic. Donner esperance.\In suspicionem coniurationis vocari. Cic. Estre souspeconné d'avoir faict une conjuration et trahison.\Ad testimonium vocare. Varro. Appeler quelqu'un pour tesmoigner.\Tu me ad verbum vocas, non ante venio quam recusaro. Cic. Tu me veuls faire venir disputer au pied, et à la rigueur de la lettre, je le feray: mais avant que d'y venir, je te veulx bien monstrer, que si je vouloye, je ne seroye pas tenu de le faire.\Ad vitam vocare aliquem. Cic. Luy bailler courage de vivre, Enhorter de vivre.\In vota vocare. Virgil. Reclamer, Requerir à son aide.\Vocare aliquem. Plaut. Luy bailler et imposer nom, Le nommer.\Septem fuisse dicuntur vno tempore, qui sapientes et haberentur et vocarentur. Cic. Qui estoyent reputez et nommez sages.\Tanti vocat ille pudicam. Iuuen. Pource qu'il a tant receu d'argent de sa femme, il dit qu'elle est pudique et femme de bien. -
2 voco
vŏco, āvi, ātum ( inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, v. a. and n. [Sanscr. vak-, to say; Gr. root Wep:, in epos, word; eipon, said], to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).I.Lit.A.In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):B.quis vocat? quis nominat me?
Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110:Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,
Caes. B. C. 2, 1:Dumnorigem ad se vocat,
id. B. G. 1, 20:populum Romanum ad arma,
id. B. C. 1, 7:milites ad concilium classico ad tribunos,
Liv. 5, 47, 7:aliquem in contionem,
Cic. Ac. 2, 47, 144;for which, contionem,
Tac. A. 1, 29:concilium,
Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167:patribus vocatis,
Verg. A. 5, 758:ipse vocat pugnas,
id. ib. 7, 614:fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,
Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare):populumque ac senatum auxilio vocare,
Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.— Absol.:in senatum vocare (sc. patres),
Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.— Impers.:in contionem vocari placuit,
Liv. 24, 28, 1:cum in senatum vocari jussissent,
id. 2, 55, 10.— Poet.:tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,
i. e. announces, Verg. G. 1, 388; so,ventos aurasque,
Lucr. 5, 1086:voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,
invoking, Verg. A. 6, 247:patrios Voce deos,
id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8:ventis vocatis,
Verg. A. 3, 253:numina magna,
id. ib. 3, 264;12, 181: auxilio deos,
id. ib. 5, 686:divos in vota,
id. ib. 5, 234;7, 471: vos (deos) in verba,
as witnesses, Ov. F. 5, 527:quem vocet divum populus,
Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5:votis imbrem,
to call down, Verg. G. 1, 157.— Poet. with inf.:hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,
Hor. C. 2, 18, 40.—In partic.1.To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito):2.in jus vocas: sequitur,
Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.—To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus:3.me vocato,
Plaut. Stich. 4, 2, 20:si quis esum me vocat,
id. ib. 1, 3, 28:aliquem ad cenam,
Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9:vulgo ad prandium,
id. Mur. 34, 72:domum suam istum non fere quisquam vocabat,
id. Rosc. Am. 18, 52:nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,
Plaut. Capt. 1, 1, 7:convivam,
id. As. 4, 1, 23:spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,
Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so,too, bene vocas! verum vocata res est,
id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas;tum gratia'st,
id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.—In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.:b.quod me ad vitam vocas,
Cic. Att. 3, 7, 2:haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?
id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.—Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524:4.lenis crepitans vocat Auster in altum,
Verg. A. 3, 70; cf.:quāque vo. cant fluctus,
Ov. R. Am. 532:Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,
Liv. 28, 15, 12:me ad studium (feriae),
Phaedr. 3, prol. 9:quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,
Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.— Pass.:cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,
Caes. B. G. 7, 32. — Poet., with inf.:sedare sitim fluvii fontesque vocabant,
Lucr. 5, 945.—To challenge:5.centuriones... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,
Caes. B. G. 5, 43:cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,
Liv. 34, 43, 5:vocare hostem et vulnera mereri,
Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.—To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.):6.cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,
Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam katalêpsin illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17:urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,
Just. 15, 4, 8:ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,
Liv. 45, 33, 8:me miserum vocares,
Hor. Ep. 1, 7, 92:non possidentem multa vocaveris Recte beatum,
id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after:lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,
Lucr. 6, 908:patrioque vocant de nomine mensem,
Ov. F. 3, 77.— Pass.:ego vocor Lyconides,
Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3:jam lepidus vocor,
id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33:a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur... se deum esse et Quirinum vocari,
Cic. Rep. 2, 10, 20:syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,
Hor. A. P. 251:patiens vocari Caesaris ultor,
id. C. 1, 2, 43:sive tu Lucina probas vocari,
id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.:Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,
Cat. Orig. 3, fr. 1:ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,
Tac. A. 1, 15.—In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.—II.Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition:ne me apud milites in invidiam voces,
Cic. Phil. 2, 24, 59:aliquem in odium aut invidiam,
id. Off. 1, 25, 86:cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,
id. Verr. 2, 5, 4, § 10:aliquem in luctum,
id. Att. 3, 7, 2:in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,
succeeded to a share, id. Caecin. 4, 12; so,aliquem in partem curarum,
Tac. A. 1, 11:in portionem muneris,
Just. 5, 2, 9:me ad Democritum vocas,
to refer, Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects:ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,
I call to account, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so,aliquid in judicium,
id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.:singula verba sub judicium,
Ov. P. 1, 5, 20:ad calculos vocare amicitiam,
Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3:nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,
Cic. de Or. 2, 72, 291:aliquid in dubium,
id. Inv. 2, 28, 84:templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,
bring to destruction, reduce to ruin, destroy, id. Cat. 1, 5, 12. -
3 voco
āvī, ātum, āre [ vox ]1) звать ( aliquem nomine V); созывать ( senatum и in senatum L); призывать (aliquem ad se Cs; milites ad или in arma C, Cs, QC etc.; plebem ad ими in contionem C, L)v. auxilio T — призывать на помощьv. pugnas V — звать на бойv. servos ad libertatem L — звать рабов на борьбу за свободу3) юр. звать, привлекать (aliquem in jus, in judicium C)4) делать вызов, вызывать (aliquem ad pugnam T; in certamen V)5) взывать, молить, просить ( deos V)votis v. — молить (о), вымаливать, выпрашивать ( imbrem V)6)а) звать, приглашать (aliquem domum, ad cenam C)б) звать, манить, увлекать (ad vitam C; in altum V; ad quietem L)aliquem in spem v. C — внушать кому-л. надежду7) приводить в (то или иное) состояние, втягивать, вовлекать, ввергать, обрекатьItaliam ad vastitatem v. C — ввергнуть Италию в состояние разорения, обречь на разорениеaliquem in odium (in invidiam) v. C — навлекать на кого-л. ненавистьaliquem in suspicionem v. C — навлекать на кого-л. подозрениеaliquem in crimen v. O, C, Nep — обвинять кого-л.aliquid ad exitium v. C — обрекать что-л. на гибельaliquid in dicendi disceptationem v. C — оспаривать что-л., делать что-л. предметом обсужденияin commune v. L — делать общимv. aliquem in partem alicujus rei C, T, Just — делать кого-л. участником чего-л.aliquid in dubium v. C — подвергать что-л. сомнениюdivos in vota v. V — давать обеты богам8) называть, именовать ( aliquid alio nomine C)qui vocare (= vocaris)? Ter — как зовут тебя?v. urbem Antiochiam Just — назвать город Антиохиейv. urbem ex patrio nomine Just — назвать город по имени отца -
4 Звать
- clamare; poscere (clamore aliquem); provocare; vocare (aliquem nomine; domum; ad cenam; ad vitam; in altum; ad quietem); appellare; nominare;• звать на бой - vocare pugnas;
• звать рабов на борьбу за свободу - vocare servos ad libertatem;
• как тебя зовут? - Qui vocare (vocaris)? Меня зовут Ликонид - ego vocor Lyconides;
• звёзды зовут ко сну - sidera somnos suadent;
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Русский
- Французский